طریقت صوفیان

پاره‌ای از متن:

برسی وجه اشتقاق و نام‌گذاری تصوف ــ هرچند فشرده است ــ بحث و برسی منتقدانه و پر بهره است. از نقد‌های خواندنی و جالب این اثر یکی هم نقدی است که از نوسندگان تاریخ فلسفه در غرب به عمل آمده است. بزرگ‌ترین عیب این نویسندگان غفلت عمدی یا از سر ناآگاهی آنان است از باز نمودن تأثیر تفکر و اندشه‌ها صوفیان آمده است، در فیلسوفان مطالبی هم که در این گونه کتاب‌ها در باره‌ی تصوف و صوفیان آمده است، در قیاس با آنچه که باید باشد، بسیار اندک است. (23) خواننده عادی و افرادی که در رشته‌های غیر شرق‌شناسی مشغول مطالعه و پژوهش‌اند و به این گونه آثار مراجعه می‌کنند، نمی‌دانند چه چیز از قلم افتاد است(24). نقص دیگر پژوهش‌های غربی‌ها در آراء صوفیان، استفاده‌ی آنان از روش‌های مستقیم در این پژوهش است، در حالی‌که آراء اصلی صوفیه عمداً در قا لب‌های رمز و نماد و تمثیل و حکایات و با زبان اشارات بیان شده است. برسی تقابل نظریه‌ی سرچشمه گرفتن تصوف از اسلام تاریجی با نظریه‌ی واکنشی بودن تصوف در برابر نگرش اسلامی با تکیه بر تعلیمات مسحیت و میراث عرفانی ایران باستان و نظریه‌ی دوگانه باوری آنان است.