شهر شیطان زرد

پاره‌ای از متن:

بر فراز زمین و اقیانوس، مهی آمیخته با دود ایستاده، و بارانی ریز، آرام روی بناهای تیره‌ی شهر و آب گل‌‌آلود لنگرگاه می‌ریزد.

مهاجران در یک طرف کشتی جمع می‌شوند و خاموش، با چشمانی کنجکاو مملو از بیم و امید، ترس و شادی به طرف خود چشم می‌دوزند.

دختری لهستانی با تعجب به مجسمه‌ی آزادی خیره شده: به نرمی می‌پرسد: «کیست؟»

کسی پاسخ می‌دهد: «خدای آمریکائیان»

هیکل عظیم زن برنزی سراپا پوشیده از زنگار است. چهره‌ی سردش از میان مه همچون کوران به پهنه اقیانوس خیره شده، گوئی برنز چشم به‌ راه خورشید است تا به چشمان بی‌فروغش نور بتاباند. زیر پای «آزادی» زمین کمی است. گوئی روی پایه‌ای از امواج سنگی از دریا برخواسته است. بازویش که بر فراز دریا و دکل کشتی‌ها برافراشته، به هیئت‌اش شکوه و زیبایی غرور آمیزی می‌بخشد.