شعر

قفس تنگه ولی توفکرماهم نشستم تواتاق راه راهم همون...

از هر طرف محاصره در هیچم؛ دنیا حریف زجر...

آخرین قصه‌‌ی مگوی کنی مثل آیینه روبروی منی توهمان...

چرا هر مرد دین از خانه‌ات بدمست می‌آید سلام...

مرا بازیچه خود ساخت چون موسی که دریا را...

از حرف خسته‌ام، کلماتی مزخرفند با چند چسب زخم،...

بگذار مرا عشق زمین‌گیر کند این زخم سراسیمه مرا...

تعریف تو از عقل همان بود که باید عقلی...

وضع ما در گردش دنیا چه فرقی می‌کند زندگی...

بین من و تو نگاه‏ها حنجره بود این سمت...

آه مانند طفلِ بی‏مادر فارغ از هر نوازش تو...

امروز بهاری وسط پاییزم جز یاد تو با هیچ...

رازداری کن و از من گله در جمع مکن...

چه دلگیر سرد است لحظه‌ها پشت نَی‌زاران یک چمدان...

ای برآورده‌ی وصل تو شب مهتاب و پگاه! نازپرورده‌ی...

من به تو مربوطم طوری‌که اندوه به شب طوری‌که...

با خود شبی به سیر و سفر رفتم با...

چند سال است که وقتی می‌گوین باران، واقعا منظورم...